از سر عادت نیست که وقتی می روی تا دم در همراهی ات می کنم و بعد تا آخرین چشم انداز تا جایی که سر می چرخانی لبخند می زنی مبهوت راه رفتنت می شوم باز آخر.. چیزی از دلم کنده می شود که می خواهم با چشم هام نگهش دارم لعنت به رفتنت که قشنگ می روی...‎

عباس معروفی

لابلای این جنگل سیاه یکی نباید گل سرخ من باشد؟

‎ مثل سیگار خطرناک ترین دودم باش شعله آغوش کنم حضرت نمرودم باش مثل سیگار بگیرانم و خاکستر کن هر چه با من همه کردند از آن بدتر کن مثل سیگار تمامم کن و ترکم کن باز مثل سیگار تمامم کن و دورم انداز ... ‏

تو خوابيده ای آرام و من پشت پلک تو آنقدر می بارم تا پنجره را باز کنی .. دستهات را زير باران بگيری و بخندی ...‎

لعنــــت بــه رفتنـــــت کـــه قشـــــــنگ میــــروی..........

حتی خـــــــدا هـم دل میبـــازد مقـابل چشمـــــهایـت

تـو چشمــــانت کــــــعبه مـن اسـت

دوســــتت دارم به اندازه آبی اسمــان چشمــان اسمــانی

چشـــمی که تـو را دیده و به خاطر سپپرده برای من عزیـــــز است چه رسد به چشـــــمهای تو

تــــــو باشی خـــدا می شــــوم مــالــک شـــــب های تو نه مالک یــــوم الدیــــــن ایـــــاک اعبــدُ و ایاک استعیــــــــن راه دیگـــــــــــری نمی شــــناســـــم مستــــقیــــــم به خـــانه ات مـی آیـــم تنــــت را مــــــــــی پرورم و دنــــــــــیا را با دســـــت های مهربـــــان تو می آفــــرینــــم حــــتی خـودم را