ﺧﺎﺭ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻞ ﮔﻔﺖ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪ ﺧﺎﺭ ﺭﻧﺠﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﮔﻞ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺁﻣﺪ، ﮔﻞ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻓﺴﺮﺩ ﻟﯿﮏ ﺁﻥ ﺧﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﺧﻠﯿﺪ ﻭ ﮔﻞ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺭﻫﯿﺪ ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺧﺎﺭ ﺑﺎ ﺷﺒﻨﻤﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪ ﮔﻞ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺳﻼﻡ ... ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﺑﯽ ﻏﻢ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻗﻔﺴﯽ ﺗﻨﮓ ﻧﺒﻮﺩ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻗﻬﺮ ﻭ ﺁﺷﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮﺩ
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
مرسی که هستی...لینک دوستان
آرشیو
آمار سایت