از سر عادت نیست که وقتی می روی تا دم در همراهی ات می کنم و بعد تا آخرین چشم انداز تا جایی که سر می چرخانی لبخند می زنی مبهوت راه رفتنت می شوم باز آخر.. چیزی از دلم کنده می شود که می خواهم با چشم هام نگهش دارم لعنت به رفتنت که قشنگ می روی...
عباس معروفی
مرسی که هستی...